Fatiha suresi, Mekke döneminde inmiştir. Yedi ayettir. Kur’an-ı Kerim’in ilk sûresi olduğu için “başlangıç” anlamına “Fatiha” adını almıştır. Sürenin ayrıca, “Ümmü’1-Kitab” (Kitab’ın özü) “es-Seb’ul-Mesânî” (Tekrarlanan yedi âyet) , “el-Esâs”,“el-Vâfiye”, “el-Kâfiye”, “el-Kenz”, “eş-Şifâ”, “eş-Şükr” ve “es-Salât”gibi başka adları da vardır. Kur’an’ın içerdiği esaslar öz olarak Fâtiha’da vardır. Zira övgü ve yüceltilmeye lâyık bir tek Allah’ın varlığı, onun hâkimiyeti, tek mabut oluşu, kulluğun ancak O’na yapılıp O’ndan yardım isteneceği, bu sürede özlü bir şekilde ifade edilir. Fatiha süresi, aynı zamanda baştanbaşa eşsiz güzellikte bir dua, bir yakarıştır.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
Bismi(A)llâhi-rrahmâni-rrahîm(i)
Rahmân ve Rahîm Allah’ın ismiyle…
اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَم۪ينَۙ
Elhamdu li(A)llâhi rabbi-l’âlemîn(e)
Hamd, âlemlerin Rabbi Allah’a mahsustur.
اَلرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِۙ
Errahmâni-rrahîm(i)
O, Rahmân ve Rahîm’dir.
مَالِكِ يَوْمِ الدّ۪ينِۜ
Mâliki yevmi-ddîn(i)
O, hesap ve ceza gününün tek sahibidir.
اِيَّاكَ نَعْبُدُ وَاِيَّاكَ نَسْتَع۪ينُۜ
İyyâke na’budu ve-iyyâke nesta’în(u)
Rabbimiz! Sadece sana kulluk eder ve sadece senden yardım isteriz.
اِهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَق۪يمَۙ
İhdinâ-ssirâta-lmustakîm(e)
Bizi dosdoğru yola eriştir;
صِرَاطَ الَّذ۪ينَ اَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْۙ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّٓالّ۪ينَ
Sirâta-lleżîne en’amte ‘aleyhim ġayri-lmaġdûbi ‘aleyhim velâ-ddâllîn(e)
Kendilerine nimet verdiklerinin yoluna. Gazaba uğrayanların ve azıp sapanların yoluna değil.
